Gidsen zonder naam: waarom je niet hoeft te weten wie er spreekt

 

 

De juiste afstemming ontstaat als jij niets meer hoeft te weten.

 

Veel mensen die op het spirituele pad van channeling komen, stellen vroeg of laat de vraag: “Met wie heb ik contact?” Ze willen een naam weten, of het hun hoofdgids is, een engel, een overleden dierbare, een lichtwezen, een voorouder of iemand uit een vorige incarnatie. Die vraag is begrijpelijk. Het geeft houvast. Een naam maakt iets tastbaar. Maar het is niet altijd nodig – en soms staat het zelfs in de weg.

 

 

Ik werk dagelijks met gidsen, lichtwezens en energieën van een hogere of lagere frequentie. Dat contact is helder, voelbaar, krachtig. Maar ik weet lang niet altijd wie er spreekt. En dat hoeft ook niet. Want het gaat in wezen niet om wie, maar om wat. Wat wordt er doorgegeven? Wat wil er gezien worden? Wat mag er stromen, aangeraakt of getransformeerd worden?

 

 

De behoefte aan controle en zekerheid

 

De wens om te weten ‘wie’ er spreekt komt vaak voort uit ons menselijk verlangen naar controle. We willen kunnen plaatsen wat we ervaren, we willen zekerheid. Zeker als je nog aan het oefenen bent met afstemmen, voelt het prettig als je een naam hoort of een duidelijk gevoel krijgt van wie er ‘doorkomt’. Dat kan geruststellend zijn, maar het kan ook versluierend werken. Want op het moment dat jouw persoonlijkheid zich ermee gaat bemoeien – met wie het zou moeten zijn, of het wel klopt, of jij wel waardig bent om met díe gids contact te hebben – verlaat je je zuivere kanaal.

 

 

Mijn eigen weg met gidsen zonder naam

 

Toen ik zelf begon met readen en werken in het veld van de ziel, voelde ik al snel dat ik niet in gesprek was met één gids, maar met een collectief. Soms voelde het als een hoofdgids die mijn veld coördineerde, soms was het een stem, een gevoel, een bewustzijn. Maar ik kreeg geen naam. Sterker nog: mijn gids gaf heel duidelijk aan dat ik geen naam zou krijgen. Niet uit onwil, maar als bescherming.

 

 

Waarom? Omdat mijn persoonlijkheid er anders een verhaal van zou maken. Een haakje. Iets om me aan vast te klampen of mezelf mee te vergelijken. En ik snapte het. Want zodra ik in het kanaal zit, ben ik niet 'Hilde die iets doet'. Ik ben leeg. Neutraal. Aanwezig. Er is alleen luisteren, voelen, vertalen. De gidsen werken door me heen, en zodra ik eruit stap om er iets van te vinden, valt het kanaal stil. En dus leerde ik: ik hoef het niet te weten. Ik hoef alleen beschikbaar te zijn.

 

 

Wat als jij niet weet met wie je spreekt?

Wanneer je iets doorkrijgt – een gedachte die niet van jou lijkt te zijn, een beeld dat zich aandient, een zin die zich aandringt om uitgesproken te worden – en je weet niet van wie het komt, dan is dat geen teken van verwarring of onzuiverheid. Integendeel. De fijnstoffelijke wereld drukt zich niet uit in vaste structuren. Zij werkt via resonantie.

 

Wat werkelijk van een hogere bron komt, herken je niet aan een identiteit, maar aan wat het in jou wakker maakt. Zuivere leiding voel je als een trilling in je systeem, een innerlijke helderheid, een beweging van waarheid – zelfs als je het inhoudelijk nog niet begrijpt. Je hoeft het niet te kunnen benoemen om het te kunnen ontvangen. Het is jouw aanwezigheid, jouw innerlijke rust, jouw bereidheid om niets te willen sturen, die de zuiverheid van het contact bepaalt. En precies daar begint het werkelijke luisteren.

 

 

Hoe weet je of het zuiver is?
Dat voel je.

 

• Je voelt een lichte trilling, een helder weten, een verruiming.

• De boodschap is nooit dwingend, nooit bangmakend, nooit belerend.

• Er is rust, zachtheid, liefde, helderheid – zelfs als de boodschap confronterend is, of van een lagere trilling.

• Je persoonlijkheid wordt klein, je aanwezigheid wordt groot.

 

Als je daarin bent, dan maakt het niet uit wie er spreekt. Je hóeft het niet te weten. En als het wél belangrijk is, dan krijg je het vanzelf door – in een vorm die past bij waar jij op dat moment bent.

 

 

Hoe kun je hiermee oefenen?

 

Als je wilt leren werken met gidsen zonder je persoonlijkheid ertussen, kun je het volgende proberen:

 

• Ga zitten in stilte. Zet een heldere intentie: “Ik open me voor zuivere begeleiding.”

• Laat alle verwachtingen los over wie of wat er moet komen.

• Voel je lichaam, adem langzaam, zak in je zijn.

• Zeg je eigen naam zachtjes.

• Zeg: “Laat mij voelen, weten of zien wat ik nu mag ontvangen.”

• Als er iets doorkomt – een beeld, een gedachte, een zin – neem het serieus. Maar analyseer het niet.

• Schrijf het op. Niet om het te bewijzen, maar om je kanaal te trainen.

• Vertrouw dat het juiste zich toont, ook als je het (nog) niet begrijpt.

 

Vertrouwen boven weten

 

Je zult merken: hoe meer je dit doet, hoe minder belangrijk het wordt om te weten ‘wie’ er spreekt. Je gaat voelen wat waar is, wat klopt, wat werkt. En dat is wat telt. Want de fijnstoffelijke wereld draait niet om hiërarchie, maar om resonantie. Jouw kanaal is heilig terrein. Jij bepaalt wie daarbinnen welkom is. En de meest zuivere gidsen – die zonder naam – zullen zich altijd laten herkennen aan hun frequentie, niet aan hun visitekaartje.

 

 

 

Wil je leren werken met jouw eigen kanaal, zonder jezelf kwijt te raken?
Ik werk dagelijks met mensen die op het punt staan om hun innerlijk weten serieus te nemen. Je bent van harte welkom voor een reading – waarin we samen kijken hoe jouw kanaal zich wil openen, verdiepen en verankeren.