Zodra een sessie is afgerond laat ik los. Ik laat de mens los, de inhoud van de sessie, het gezicht, het mailverkeer laat ik ook los. Tegenwoordig mogen we door de privacy wetgeving niet te veel gevoelige informatie bewaren. Ik laat het allemaal los.
Voor veel mensen is dat lastig. Ze refereren graag aan een vorige sessie of hebben geen zin om de vragenlijst die ik vooraf aan een sessie stuur, in te vullen. Onder het mom; dat heb ik al gedaan, dat weet je al.
Iedere sessie is voor mij een nieuw moment in tijd. Een nieuw mens, een nieuwe vraagstelling, een nieuw probleem, een verdieping. Ik laat me graag verwonderen over de mens die ik voor me krijg.
Dit moment van nu is het enige moment dat er altijd is. Ik ga niet terug refereren aan het toen van toen. Of het misschien van straks. Er is in dit nu alleen maar nu.
Er is altijd een fris begin in dit nu. Een nieuwe start. Een nieuw inzicht. Een oud probleem dat zich wil losmaken van dit nieuwe nu. Ik geniet van deze lege bladzijde. Van dit nieuwe mens. Ook al heb ik dit nieuwe mens in een eerder moment van toen ontmoet. Het gaat om dit nieuwe mens in dit nu-moment waar ik me voor open.
Op deze manier blijf ik me verwonderen. Ik geniet van dit nieuwe moment in tijd. Dit nieuwe mens.